به دانشگاه برویم یا نرویم؟

هر بار که وقت انتخاب رشته  میشه، عده ای به دایرکت من میان و میگن فلان رشته خوبه؟ فلان دانشگاه خوبه؟

من نمیدونم که این عزیزان اکانت من رو چجوری پیدا میکنن و اصن از کجا میدونن که من چی ام؟ اما واسه همشون یه جواب دارم که "والا تخصص من نیست، من رشته های دیگه نبودم، دانشگاههای دیگه هم نبودم. شده دانشگاه تهران و الزهرا و بهشتی برم برای همایشی، ورکشاپی ، دیدن استادی و... اما در بطنِ جو و فضای اونجا نبودم" و درنهایت هم چت با "باشه ممنون" تموم میشه. 

اما این بهمن ماه یادم نیس کی (در دنیای واقعی) ازم پرسید اصن من برم دانشگاه؟

راستش الان چند ماهه دارم به جواب این سوال فکر می کنم و باز هم به نظر من تخصص من نیست. اما چیزی من لمسش کردم تو این چند سال دانشجو بودن، اینه که من فهمیدم من آدمیم که در کارگروهی رشد می کنه (یا حداقل تلاششو میکنه که رشد کنه) و با اینکه باور دارم آدمیم که باید در دسته ی درونگرا ها باشم و احساساتم رو خیلی بروز نمی دم، اما از جمعیت و آدمهایی که باهاشون در تعاملم انرژی و دید می گیرم.

من دانشگاه رو مدرک نمی بینم، دانشگاه رو یه فرایند می بینم که تهش شاید به شما یه برگه بدن و بگن ایشون فلان مهارت ها رو داره. در این فرایند که اسمش "دانشگاه" ست، من یاد می گیرم هر چقدر که بدونم و یاد بگیرم بازم کمه، یاد میگیرم برخورد صحیح چیه، یاد میگیرم اگر مشکل آموزشی برام پیش اومد چجوری با اموزش صحبت کنم که باهاش یه تعامل درست داشته باشم و بتونم مشکل رو حل کنم، یاد می گیرم اگه با کسی مشکل دارم و یا کسی با من مشکل داره بتونم باهاش کار کنم و یک عالمه دوستی بهم نشون دادو از این موارد. دانشگاه برای من واقعا بستر خویبه، اگر برم سراغ ارشد حتما یکی از دلایلش موندن تو همین بستره

پس دانشگاه تا الان برای من کارآمد بوده؛ اما توی اطرافیانم خیلی می بینم که میگن براشون ناکارآمد بوده و از دور که می بینم فکر می کنم یکی از دلایلش اینه که از دانشگاه یه چیزی مثل بت ساختن یا یه دستگاهی که واردش میشن و طی یه اتفاق چند ساله فرهیخته و دانا ازش بیرون میان، خب دانشگاه ماشین تبدیل نیست مگر خودتون، خودتون رو تبدیل کنین. شاید بشه گفت دانشگاه همون دبیرستانه فقط سن افراد توش بیشتره و مختلطه.

من باور دارم همه چی به خود آدم بر میگرده، یکی با بی ادبان می شینه ادب یاد میگیره یکی سالیان سال با باادبان باشه، اصلا ادب یاد نمی گیره.

حالا به هر دلیلی رفتین دانشگاه..فقط یه خواهشی دارم؛ تهش مدرک به دستِ بی سواد نشیم!

دندان عقل

خلاصه بگویمت

مهم ترین دستاورد بزرگسالی، دندان عقل است.. که پیشنهاد می کنم بِکشی اش وگرنه عفونت می کند