تحسین اِکس

عزیزکم من همیشه تصمیم های تو را می ستاییدم. به نظرم در تصمیماتی که میگرفتی ترکیبی از غرور و هوش و آینده نگری در پشت پرده بود. اما این آخرین تصمیمت بهترین حرکتی بود که تابحال کرده بودی. از وقتی رفتی یادم افتاده که وبلاگ داشتم. ادبیات و شعر میخواندم. انیمیشن های دیزنی را دنبال میکردم و از رانندگی بدم می آمده و  راهم برای رد شدن از کوچه های قشنگ امیرآباد، یوسف آباد، قیطریه، فلسطین و فردوسی دور می کردم. حق با من بود تو شایسته ی تحسین بودی.